Wandelen door de canyon van Alquezar

Het is een drukte van jewelste als we het stadje Alquezar binnenlopen. Vanuit onze camping waar we een paar dagen staan hebben we een mooie wandeling uitgezocht die ons leidt naar de blauwe wateren die dit gebied rijk is. Eerder die week hadden we het stadje al in alle rust bezocht, maar het feit dat het inmiddels Paasweekend is betekent hier maar één ding. Hoogseizoen ten top. De zon schijnt hoog aan de hemel en het is heerlijk warm. De perfecte dag dus om er op uit te trekken. Dachten vele anderen met ons.

Een ticket kopen voor de canyon

Bij de start van de wandeling wordt ons gevraagd om het ticket. Die hebben we niet en we hebben ook geen zin om een ticket te kopen. Er moet toch een andere manier zijn om aan deze drukte te ontsnappen. We kijken nog eens op de kaart en zien een ingang van de wandeling een stukje verderop. Je slaat het eerste deel van de canyon over, maar daar tegenover staat wel een hoop rust en natuur.

We besluiten dus wat verder het pad te volgen voordat we de route op gaan. De wandeling van vandaag zal zo’n 15 kilometer en 700 hoogtemeters zijn, voornamelijk over eenvoudige paden. Een fijne tocht waarbij we vooral om ons heen kunnen kijken en kunnen genieten van het uitzicht.

Zodra we de ingang van de route weer hebben gevonden merken we inderdaad een flink verschil. Het deel waar je een ticket voor nodig hebt is maar kort, en waarschijnlijk zijn alle toeristen hiervoor alweer het pad omhoog op gegaan. Hier is het rustig en we lopen de eerste kilometers over glooiende hellingen door het open landschap.

Een middeleeuwse sfeer

Ook zien we de kenmerkende, middeleeuwse, gebouwen van deze regio hier goed terug komen. Vanaf ons pad hebben we een mooi uitzicht op het idyllische stadje op de rots. We snappen de drukte ook heel goed, want het dorp ziet er gezellig uit en er zijn volop restaurants en terrassen te vinden. We verlaten dit uitzicht en komen al snel bij een net zo idyllisch bruggetje uit, met daaronder water zo blauw. Dit gebied staat bekend om zijn vele canyons en canyoning is hier dan ook volkssport nummer 1. Wij houden het vandaag bij wandelen.

We vervolgen onze weg de komende tijd over het rustige landschap en komen af en toe nog lokale toeristen tegen. Zij hebben vooral oog voor Bruno en vragen ons vanalles in het Spaans. We kunnen er nog wel uithalen dat ze hem een mooie hond noemen. Hij heeft zijn portie knuffels voor vandaag in ieder geval al snel binnen.

 Na zo’n 7 Kilometer zijn we op weg naar ons hoogtepunt van vandaag. We dalen af naar een ander deel van de canyon waar je niet voor hoeft te betalen. Onderweg zien we al een groot verschil met het eerdere landschap. Waar het net glooiend en rustig was, wordt het hier ruig en tonen de rotsen zich massaal boven de grond. We vragen ons af op welke rotsen je zou kunnen klimmen en waar niet.

Een combinatie rotsen en het meest blauwe water

Hoe dichter we bij het water komen hoe steiler het pad ook wordt. Totdat we onderaan de canyon komen. We hebben geluk vandaag, want het regent niet. En dat betekent dat we er zelfs gewoon doorheen kunnen lopen. We hupsen van rots naar rots terwijl we het water proberen te ontwijken. Dat lukt gelukkig, al is het water niet heel koud. Na een tijdje komen we weer op het droge en wordt het tijd om een lunchplek te zoeken. Al snel dient deze zich aan op een, heb ik het al gezegd, heel idyllisch plekje. Het blauwe water en daarboven de prachtige oranje met zwarte rotsen. En deze keer weten we het zeker, je kan hier klimmen. We zien de klimhaken namelijk zelf zitten. Al is het niveau voor ons waarschijnlijk nog wat te hoog. Wij klimmen later deze week nog wel ergens anders in het gebied.

We nestelen ons op een steen en genieten van de lekkere wraps die we hebben meegenomen. Bruno vermaakt zich ondertussen met wat takken, bosjes en het water. Nadat we de lunch op hebben beginnen  we pas aan het zwaardere deel van de tocht. Nu moeten we namelijk nog omhoog. Waar het pad in het begin nog rustig en glooiend was, gaat het hier ook gelijk stijl omhoog. Het is voor onze nog wat ongetrainde spieren even wennen. Gelukkig is het maar zo’n 300 hoogtemeters.

We komen aan op een heel idyllisch plekje. Het blauwe water en daarboven de prachtige oranje met zwarte rotsen.

Hidden gem aan het eind van de wandeling

Als we weer ter hoogte zijn van het stadje Alquezar zit het er nog niet op, wij moeten nog wat verder de berg op. En dat blijkt ook niet voor niets. Boven op deze berg zit namelijk een prachtige hidden gem. Een plek vol met bankjes waar mensen heerlijk tot rust komen en genieten van het uitzicht en het water. Een top plek wat die extra klim wel waard was. Als we uitgeklommen zijn spreken we af dat het wel tijd is voor een lekker ijsje. De weg leidt ons weer naar beneden en gaat weer rustig en glooiend verder. De rotsen veranderen langzaam in de aangelegde weg met mooie kasseien en het geruis van het dorp komt ons weer tegemoet. Als we de ijsboer hebben gevonden bestellen we snel wat lekkers en zoeken we een plekje op het terras. Een mooie dag met mooi weer en een mooie route. Ben je in Alquezar, neem hier dan zeker even een kijkje!

Alquezar is onderdeel van onze reis door europa