Roque Nublo bewonderen in het binnenland van Gran Canaria

Gran Canaria is een heerlijke zonbestemming, zeker tijdens de koude en grijze winterse dagen. Toch is het binnenland, net als op de andere Canarische Eilanden, een prachtige plek om wandelingen te maken. De bijzondere natuur is heel anders dan het Europese gebergte en verrast je weer op verschillende manieren. Daarnaast is de oorsprong van deze eilandengroep vulkanisch en als je met een geoloog op stap bent (lees: mijn vader) dan kun je de kenmerken hiervan mooi bewonderen. Een van die kenmerken is Roque Nublo, een recht opstaande rots op een groot plateau. Tijdens onze vakantie met mijn ouders en mijn zus in Gran Canaria maakten we een mooie wandeling door de binnenlandse natuur brachten wij een bezoek aan dit toeristische plekje. 

Koud op weg

We stappen uit de auto op een kleine parkeerplaats voorbij Ayacata. We verblijven in Puerto de Mogán en hebben zojuist meer dan een uur afgelegd langs slingerende bergweggetjes van ongeveer anderhalve auto breed. Hoewel de afstand over de weg slechts 30 kilometer is zorgen de wegen ervoor dat je niet al te hard rijdt waardoor het starten van een wandeling altijd wel een beetje reistijd kost. Buiten de auto is het op deze hoogt vrij fris en er staat een koude wind. Ik heb me iets te optimistisch aangekleed en de regenjas, die ik normaal gesproken altijd bij mij heb, ligt nog aan de kust. Daarom moet ik het doen met mijn wandelshirt en fleece en dat houdt nog niet over.

Naast de wind hebben we namelijk ook nog te maken met de naweeën van een calima, de wind die het zand van de Sahara over Gran Canaria en de andere Canarische eilanden blaast. Het is daardoor ontzettend heiig en de zon krijgt nog niet echt de kans om ons op te warmen. Door de calima zien we ook na enkele bochten de zee al niet meer en door de tocht van een uur langs vele kloven en bergen heb je echt het gevoel helemaal op een andere plek te zijn. We gaan op pad naar Roque Nublo, een kenmerkende monoliet rots die vrijwel in het midden van het eiland van Gran Canaria ligt en die eens in de zoveel tijd precies omgeven is door een laagje wolken (Roque Nublo betekent Wolkenrots).

We vertrekken in de richting van Roque Nublo en maken onze eerste meters omhoog. De wind valt hier en daar even weg en dan merken we al snel dat we op temperatuur komen. De regenjas is dus voorlopig nog niet nodig. Over rotsachtig terrein klimmen we langzaam boven de weg uit die we hiervoor gereden hebben. Vanuit hier is de kronkelende weg goed te zien naast de grote steile rotswand die erboven uit torent. Niet veel later slaan we het dal in dat ons richting Roque Nublo moet brengen en krijgen we zicht op een klein stuwmeertje genaamd Presa y Roque Elba.

De binnenlandse natuur van Gran Canaria

Bij Presa y Roque Elba besluiten we aan onze koffiepauze te beginnen, aangezien de dag alweer even onderweg is. Vanaf hier hebben we een goede plek om de natuur om ons heen te bewonderen. Het kleine stuwmeertje levert prachtige plaatjes op als het vol staat. Nu is het duidelijk dat het al even niet geregend heeft en staat het stuwmeer ver leeg. Dit zien we op meerdere plekken op het eiland terug in de verschillende stuwmeren en spaarbekkens die er zijn aangelegd.

De natuur van Gran Canaria is dan ook vrij droog. Aan de noordkant van het eiland kom je veel groen tegen. Aan de zuidkant waar wij verblijven is het aan de kust vrij rotsachtig en bruin. Hoe verder je naar het binnenland gaat en hoe verder je stijgt, hoe meer groen je tegenkomt. Blijkbaar is het op zeeniveau te warm om echt groen te krijgen. Het zorgt ervoor dat de boomgrens hier ook pas start vanaf een bepaalde hoogte in plaats van ophoudt.

Daarnaast vind je natuurlijk ook planten die je in Europa niet zo snel tegenkomt. Af en toe lopen we tussen de cactussen en palmbomen. Ondertussen zien we dat de dennenbomen hier beschermd worden met kleine hekjes. Dit alles bewonderen we vanaf ons koffieplekje en vanuit de lucht terwijl ik een rondje met de drone vlieg. Achter de volgende heuvelrug zie ik dan ook al de kenmerkende Roque Nublo opdoemen. Tijd om de rugzak weer op te pakken en onze weg te vervolgen.

Rondje rondom Roque Nublo

We hebben nog wel een redelijke weg te gaan voordat we bij Roque Nublo zijn. De klim is 250 meter en we lopen er op een rustig tempo heen. We komen weer wat meer uit het dal omhoog en merken dat meteen aan de wind die hier weer toeneemt. Gelukkig kunnen we nog wel een tijd uit de wind gaan lopen want we zullen eerst een rondje om Roque Nublo heen lopen.

Met de klok mee lopen we eerst rondom de Roque Nublo heen. Hier ligt namelijk een leuk wandelpad waarmee je kunt genieten van het uitzicht in alle richtingen van het eiland. Je kan vanaf hier bijvoorbeeld op heldere dagen de 3.715 meter hoge El Teide zien die op het eiland Tenerife ligt. Tijdens onze wandeling is het echter niet zo helder en moeten we het met uitzichten van dichtbij doen. Ook het zicht op Roque Nublo zelf is mooi om te zien. Eerst lijkt het gevaarte uit een rots te bestaan, maar al snel zie je dit opsplitsen naar twee rotsen die dicht bij elkaar lijken te liggen. Pas weer later merk je dat er een best wel groot gat tussen de twee rotsen zitten die hoog boven het wandelpad uit stijgen.

Die uitzichten zijn overigens ook zeer mooi. Zo krijg je aan deze noordwestkant van de wandeling een goede indruk van de vulkanische grootsheid van Canarische Eilanden. Als je goed kijkt kun je namelijk de contouren onderscheiden van de een hele grote krater die Gran Canaria ooit heeft gevormd. In het midden zie je de Roque Bentayga. Dit is (een van de) kraterpijpen die zich heeft gevormd in de vulkaan en vrijwel net zo kenmerkend is als de Roque Nublo. Terwijl wij rondom de Roque Nublo lopen wordt het langzaam aan drukker op het wandelpad. Je kunt Roque Nublo namelijk ook bereiken via een parkeerplaats die relatief dichtbij ligt. We zien een aantal wandelaars al met dikkere jassen lopen en weten dat we zelf zo ook weer vol in de wind zullen lopen als we Roque Nublo van dichtbij gaan bekijken.

Roque Nublo in de wind

Om bij Roque Nublo te komen moeten we eerst twee plateaus op klimmen. Dit gaat gemakkelijk via de uitgesleten trappen en de vele wandelaars die je hier kunt volgen. Vanaf het tweede plateau strekt zich een mooie vlakte uit tot aan de Roque Nublo. Er staat hier ook echt veel wind en ik krijg toch nog een beetje spijt van het achterlaten van mijn jas. We lopen daarom wat verder om een beetje uit de wind te lopen en de kenmerkende rots van dichterbij te bewonderen.

Rondom de Roque Nublo wordt de wind niet veel minder. Je merkt hier echt hoe de wind om de rots heen draait en eigenlijk aan alle kanten wind geeft. Een mooi uitzichtpuntje laten we even voor wat het is omdat de echt stevige wind het risico geeft dat je ineens je evenwicht verliest. Daarom klauteren we aan de ietwat rustigere kant om de rots heen. Sylvia merkt op dat er haken op de rots aanwezig zijn en dat je hier dus kunt klimmen. Hoewel het uitzicht mooi is zijn de winderige omstandigheden niet ideaal. De rots ziet er ook nog redelijk uitdagend overhangend uit, dus deze zal niet al te snel op ons lijstje belanden. Voor de meer avontuurlijke klimmers is het natuurlijk wel een prachtige uitdaging om aan te gaan!

Nadat we de rots hebben bewonderd zakken we de twee plateaus weer af om een plekje uit de wind te zoeken waar we kunnen eten. Na het eten maken we ons rondje compleet en dalen we weer af via dezelfde weg die we omhoog zijn gegaan. Achter ons wordt de Roque Nublo, die vandaag niet omgeven was door wolken maar door wind, steeds kleiner. Wij worden langzaam weer wat warmer totdat we bij de auto uitkomen en het binnenland van Gran Canaria nog verder kunnen bewonderen in de autorit van een dik uur die we nog voor de boeg hebben naar de kust!