Nederlandse wandelingen – De kop van Westenschouwen

Aan het einde van het Zeeuwse eiland Schouwen-Duivenland ligt een klein en leuk plaatsje genaamd Westenschouwen. Een plaatsje direct aan zee, maar waar ook een prachtig bos aan grenst. Omdat we niet elke dag in de bergen kunnen wandelen zoeken we ook regelmatig mooie routes uit in Nederland. Dit keer een mooie en afwisselende route vlak bij Westenschouwen.

Direct het bos in

Aan het eind van de ochtend rijden we richting Zeeland waar we in de middag zullen aankomen voor onze wandeling. Zeeland is voor ons geen onbekend terrein, want regelmatig zijn we te vinden in het andere zeeplaatsje Renesse. Het is een heerlijk zonnige dag en een fijne temperatuur. Na iets meer dan een uur rijden komen we aan op de parkeerplaats bij brasserie Zeelust. Van hier uit start onze wandeling.

Wanneer we wandelen leggen we onze wandelingen altijd vast met onze horloges (zo kunnen we namelijk ook de GPX bestanden delen met jullie 🙂 ). Als we starten ziet Thomas echter dat hij zijn horloge niet voldoende heeft opgeladen en dus loop ik vandaag als enige met de route. Meestal let ik niet zo op de navigatie, maar vandaag zal ik dus wel moeten. Alvast een goede training voor in de bergen!

Na nog een klein stukje over de weg te hebben gelopen duiken we het bos in. Hier is het gelijk al heerlijk fris want de bladeren bieden voldoende schaduw. Dit is echter niet van al te lange duur want na een half uurtje komen we al op open weide uit. Het zonnetje schijnt flink vandaag en daarom willen we Bruno zo veel mogelijk laten drinken en afkoelen. Gelukkig komen we op dit mooie open stuk gelijk een waterplas tegen waar Bruno even in kan dompelen en uit kan drinken.

Een nieuwsgierig hertje

Hierna vervolgt onze weg over grote stukken heide waar we voornamelijk over paadjes lopen waar nogal wat los zand ligt. Na een tijdje zien we 2 mensen stil staan en wijzen naar het bos. Dat moet haast wel betekenen dat zicht iets in de bossen schuilhoudt. Na wat turen zien wij het ook, een prachtig hert kijkt ons nieuwsgierig aan. Ik vraag aan Thomas of hij zo snel mogelijk mijn camera uit de tas wil pakken. Ik had dit keer alleen mijn zoomlens meegenomen, en dat komt mooi uit voor dit soort tochten! Stil sluip ik richting het hert. En waar ik normaal veel te laat ben om wilde dieren op de foto te zetten was ik dit keer op tijd, yes 😀

We vervolgen onze weg over de heide en het valt ons op dat het wel erg droog is. Op de kaart staan meer waterplassen dan we daadwerkelijk zien. En aan sommige stukken bodem zien we ook dat hier eerder wel water in stond. Dat is vooral wat minder prettig voor Bruno, maar we weten dat we nog een paar hele mooie plassen gaan tegen komen.

Nadat we ongeveer op de helft van de route zijn zien we dat we helaas niet verder kunnen. De route die wij in gedachten hebben gaat namelijk door een rustgebied voor wilde dieren. Zeker met een hond willen we die fijne rust niet verstoren. We besluiten daarom dat we toch maar een stukje langer gaan lopen en we zoeken een pad terug.

Buitenlands uitzicht in de nederlandse natuur

Het is in totaal ongeveer 2 kilometer extra, maar dat geeft niet. We hebben immers meer dan genoeg tijd. We komen op de splitsing waar we eerder ook waren en we duiken nu het bos weer in. Het is hier wat drukker met wandelaars en trailrunners en we genieten van de mooie natuur om ons heen. Op de kaart zien we dat er een meertje vlak bij ligt, maar ons pad loopt er eigenlijk niet langs. Toch besluiten we even te gaan kijken, en als we het meertje zien geloven we onze ogen haast niet. Dit Prachtige smaragdgroene meer ziet er uit als een buitenland bergmeer, en dat gewoon in de Nederlandse natuur. We laten Bruno weer even zwemmen en we merken op dat dit meer niet alleen prachtig groen is, maar ook super helder.

Afsluiting over het strand

We vervolgen onze weg en lopen steeds meer richting het strand. Op de kaart van mijn horloge zie ik dat we een paar mogelijkheden hebben om het strand op te gaan. Hoewel onze route officieel niet over het strand loopt, vinden we het toch leuk om nog even op het strand te kijken. Maar niet voordat we nog voorbij ons laatste meer van vandaag komen. En ook dit meer is weer prachtig. Het hele meer zit vol met meeuwen die op zoek zijn naar wat lekkers. Het is een drukke bedrijvigheid met alle aanvliegende en wegvliegende vogels.

Na nog een laatste plons van Bruno duiken we de duinen in, op weg naar de overgang naar het strand. Als we boven op de duin komen verbaast het ons hoe rustig het op het strand is. Dat is fijn, want dan kunnen we Bruno nog even los laten en zo kan hij spelen met de paar andere hondjes die er zijn. Na nog een kilometer over het strand te hebben gelopen zijn we weer terug bij de duinovergang waar de auto achter staat.

Op de terugweg stoppen we nog even bij een friettent langs de weg. Met een frietje in onze hand, uitzicht op de zee en inmiddels een fris windje kijken we terug op een zeer diverse en prachtige wandelroute door de Nederlandse natuur.