Klettersteigen langs een waterval – Via Ferrata de Sorrosal

Na een lange dag door de bergen te hebben gereden strijken we begin april neer bij de enige camping die op dat moment nog open is in de buurt van Parc National Ordesa Y Monte Perdido. We staan bij het kleine plaatjse Oto, vlakbij Broto. Tijdens onze reis door Europa wilden we graag op zoveel mogelijk plekken gaan wandelen, klimmen, suppen en nog veel meer. Klettersteigen met een hond is echter lastig, en je laat hem ook niet zomaar achter op de parkeerplaats.

Wij waren dan ook blij verrast om bij onze eerste stop in het plaatsje Broto dan ook meteen een klettersteig tegen te komen die op fietsafstand van de camping lag. Dat deze klettersteig ook spectaculair langs een waterval loopt zorgde ervoor dat we meteen onze plannen maakten om deze via ferrata de Sorrosal te gaan doen!

Via ferrata de Sorrosal

We stappen met onze klimspullen en klimhelm op onze fietsen. Bruno blijft voor een paar uurtjes achter in de camper op de camping terwijl wij langs een waterval omhoog gaan klauteren. We fietsen van het plaatsje Oto naar Broto, dat voor in het dal van Parc National Ordesa Y Monte Perdido ligt. Broto is een klein plaatsje, maar het ligt rechts naast een waterval en (schijnbaar) bekende via ferrata. We parkeren onze fiets bij Cascada de Sorrosal en lopen naar het begin van de route.

De Via Ferrata de Sorrosal staat volgens artikelen op internet bekend als K2/K3. Dit komt overeen met de Franse PD/AD en is dus prima te doen. Voor kinderen is er ook nog een kleine Via Ferrata los Duendes te doen van het niveau K1. Op internet hebben we gelezen dat je voor deze waterval een kaartje van 2,50 zou moeten kopen bij het Tourist Office. Het Tourist Office is echter zo vroeg in het seizoen nog niet open en dus gaan we gewoon van start.

Ondanks dat het nog maar april is wordt het langzaam aan drukker in het gebied en we zijn dan ook niet de enige die vandaag de klettersteig gaan doen. Achter ons komen nog vier klimmers. Toch zijn we blij dat het nog maar april is en het hier dus niet vol staat met andere klimmers. Onderaan de waterval doen we onze klimspullen aan. Een ander voordeel van de maand april is dat al het smeltwater van de bergen, die gedeeltelijk nog vol met sneeuw liggen, ervoor zorgen dat de waterval met veel geweld naar beneden stort. We steken de rivier over en beginnen vervolgens aan de via ferrata, die het eerste stuk recht omhoog gaat.

met ladders en grotten langs de waterval

We maken snel meters en kijken dan ook al snel neer op het eerste deel van de waterval en de rivier die richting Broto stroomt. Twee andere klimmers komen ons al snel voorbij omdat we zelf iets te druk zijn met foto’s en video’s maken van dit prachtige uitzicht. Na nog wat stukken omhoog gaat de route horizontaal verder en komen we dichter bij de waterval.

Het volgende stuk van de waterval gaat omhoog langs een aantal vaste trappen. De trappen gaan steil omhoog en hangen hier en daar een klein beetje over. Ook moeten we soms zijwaarts overstappen op een andere trap. Voor onze ongetrainde armen is dit nog een aardige klim, maar door wat tempo te maken zijn we er snel overheen. Het uitzicht vanaf boven langs de trappen is nog mooier omdat je eronder de waterval flink ziet stromen.

De trappen eindigen in een grot. Na een korte pauze laten we het uitzicht op de waterval en Broto achter ons en lopen we de grot in. Aan het eind van de niet al te lange grot komen we uit boven de waterval. We zijn nu heel dicht op het blauwe, kolkende water en volgen nu het mooie gedeelte van via ferrata de Sorrosal dat vlak langs het water loopt.

oase boven de waterval

Om naar de andere kant van het water te komen moeten we het water oversteken via een Tibetaanse Touwbrug. Als er iets is wat ik minder leuk vind aan klettersteigen zijn het deze passages, al wordt ik er de laatste tijd steeds beter in. Sylvia gaat voorop en omdat we van beide foto’s willen maken komt ze zelfs nog even terug om de camera op te halen. Vervolgens gaat ze achteruit terug om nog maar even te laten zien wie van ons tweeën hier meer plezier aan beleeft. Niet veel later volg ik en omdat de kabels prima strak hangen ben ik binnen enkele stappen aan de overkant.

Aan de overkant gaat de klettersteig verder en klimmen we langs de waterval mee omhoog. Het doet ons enigszins denken aan de via ferrata Les Tunnels in Frankrijk die ook zo langs een rivier door een kloof liep. Na nog wat klimmetjes omhoog komen we uit bij de ‘echte bovenkant’ van de waterval van Sorrosal. Het lijkt hier wel op een oase met het blauwe water en het heerlijke zonnetje op ons hoofd.

We besluiten om hier maar even te rusten en te genieten van de omgeving. Het mooie van dit soort plekjes is dat er, naast de andere vier klimmers, bijna niemand komt of ervan af weet waardoor het nog het meest lijkt op een geheim paradijs. Na een lange pauze besluiten we maar weer verder te gaan. We kennen de route niet en weten dus ook niet of we nu al bij het einde zijn van via ferrata de Sorrosal of dat we nog een heel stuk moeten. Kijkend naar de tijd zijn we er waarschijnlijk nog niet.

Helemaal (of bijna) het einde

Al snel krijgen we de bevestiging dat we er nog niet zijn. De via ferrata gaat hier weer recht omhoog en al snel klimmen we boven ons paradijselijke plekje uit. Via ferrata de Sorrosal is goed onderhouden en er zijn zelfs hier en daar wat klimgrepen geplaatst om de stappen wat makkelijker te maken. Zodra we de klim hebben volbracht kijken we rechts uit over ons rustplekje en links naar mooi gelegen Broto. De staalkabel van de klettersteig stopt hier dus wederom denken we misschien al bij het einde te zijn.

Ook deze keer hebben we het fout. Na een klein stukje zonder kabel, komen we deze verderop weer tegen. Deze keer gaat de route meer traverserend over de rotswanden ten noorden van de waterval. We zijn inmiddels al flink wat meters boven de waterval uitgestegen. Zover zelfs dat we er nu echt van bovenaf weer tegenaan kijken. Het is nog een leuk stukje om zo traverserend af te leggen en ondertussen te genieten van het uitzicht. Toch zijn we blij als we de kabel zien ophouden en aan het aflopende pad zien dat dit ook echt het laatste stuk is. We willen namelijk wel weer terug naar Bruno!

Het pad loopt eenvoudig langs de bergwand omlaag, terug richting Broto en onze fietsen. Terwijl we naar beneden lopen bespreken we hoe gaaf we deze via ferrata weer vonden. Het past precies in onze droom die we met deze reis door Europa willen verwezenlijken en het is ook nog eens een superleuke route om af te kunnen leggen in dit mooie gebied. Zodra we beneden zijn springen we dan ook voldaan op onze fiets, op weg naar de camping en Bruno. Onze reis is dankzij via ferrata de Sorrosal nu al geslaagd!

Via Ferrata de Sorrosal is onderdeel van onze reis door europa