Kanovaren met een hond op de Drôme
Tijdens onze reis door Europa streken we een week lang neer in de Drôme, Frankrijk. Dit mooie gebied, gelegen ten zuiden van de Vercors tussen de prachtige bergruggen is een heerlijke omgeving en goed alternatief voor de Ardéche. Wij genoten hier in het voorjaar een week lang van volop zon. Het leek net zomer en daarom besloten we om samen met Bruno ook een zomerse activiteit te ondernemen, namelijk kanovaren!
Wilde rivier de Drôme in het voorjaar
De Drôme is een van de laatste rivieren in Frankrijk zonder kunstmatige barrières en wordt daarom de laatste wilde rivier van Frankrijk genoemd. Ik ken de Drôme vooral vanuit mijn jeugd wanneer deze ’s zomers vrijwel droog stond en wij met een bootje of kano veel peddelden, maar ook veel liepen met de kano in de hand.
In het voorjaar is dat wel anders. De Drôme wordt gevoed door smeltwater en in het voorjaar ligt er nog genoeg sneeuw om weg te smelten. Dat zorgt ervoor dat de rivier goed vol staat, hard stroomt en er een heel stuk witter uitziet dan de Ardéche in deze tijd van het jaar. De rivier is gelukkig niet zo heel koud omdat de natuurlijke ligging van de rivier ervoor zorgt dat deze makkelijk opwarmt.
Je kan op de Drôme veel verschillende stukken varen en je vind er afwisselend smalle kloven met harde stroomversnellingen en bredere stukken rivier waar je wat rustiger kunt peddelen. Op sommige stukken kun je in het voorjaar zelfs raften. Het is ook mogelijk om in twee dagen door de Drôme te trekken en onderweg te overnachten op een van de vele campings die aan het water liggen. Aangezien wij Bruno meenemen op de kano kiezen we voor een eenvoudiger stuk dat start vanaf Saillans en bijna tot aan Crest loopt. Deze 16 kilometer houden je normaal gesproken wel een dag zoet, maar omdat de rivier zo snel stroomt moeten we ons best doen om niet 3 uur later klaar te zijn.
Hond overboord!
We starten bij het vertrekpunt van Canoë France in Saillans. Op een Zomerse dag heeft deze verhuurder alleen al 350 boten in het water liggen, vandaag zijn wij echter de enige. De routes zijn sinds eind april open en zo vroeg in mei is het gelukkig nog zeer rustig. De kano’s zijn half open plastic kayaks met een kinderzitje in het midden waar Bruno plaats moet nemen.
Hoewel de stroomversnelling meevalt helt de kano kort even naar rechts. Het is genoeg voor Bruno om met zijn voorpoten over boord te glijden!
Nadat we al onze spullen hebben opgeborgen gaan we van start. We merken meteen al dat de rivier aardig snel gaat. Zonder dat we ook maar iets hoeven te doen gaan we met een strak tempo vooruit. Het duurt dan ook niet lang voordat we bij de eerste stroomversnelling aankomen. Hoewel de stroomversnelling meevalt helt de kano kort even over naar rechts. Het is genoeg voor Bruno om met zijn voorpoten over boord te glijden en al snel vliegt hij helemaal over boord en ligt hij in het water!
Bruno is gelukkig snel op de oever, maar dan begint het probleem pas echt. De rivier stroomt dusdanig hard dat wij alweer enkele meters verder zijn en de oever is te steil om aan te kunnen leggen. Bruno moet rennen om ons bij te komen houden, maar in de verte gaat de over in een muur van bossen. Gelukkig weet Sylvia nog een tak vast te pakken waardoor we blijven hangen. Ik kan met de nodige moeite uitstappen en onszelf staande houden in de stroming om vervolgens Bruno te pakken. Hij springt weer aan boord en we besluiten even naar een strandje aan de overkant te peddelen om bij te komen.
Peddelen en rusten langs de Drôme
Op het strandje hergroeperen we. De stroomversnellingen zijn iets heftiger dan verwacht en vooral Bruno heeft er last van. We besluiten om een handoek neer te leggen zodat hij in ieder geval meer grip heeft. En gelukkig heeft Bruno zijn lesje waarschijnlijk ook wel geleerd en blijft hij de volgende keer wel in de kano zitten. Alles beter dan de baasjes kwijtraken.
Met iets meer concentratie vervolgen we onze weg. We zoeken de beste weg door de stroomversnellingen, sturen op de juiste momenten en maken vaart wanneer het moet. Al snel hebben we een goed ritme gevonden en vinden we het weer leuk om de verschillende stroomversnellingen af te gaan. Ondertussen genieten we ook van het lekkere weer en het mooie uitzicht dat we in de vele bochten van de rivier tegenkomen.
We vergeten ook niet om op tijd te pauzeren. Omdat de rivier zo hard stroomt is ons op het hart gedrukt om vaak pauze te nemen. Als we dat niet doen is deze tocht (in de zomer een dagtocht) binnen twee uur voorbij. En dus stoppen we even voor een koekje en liggen we iets verderop heerlijk te genieten van het zonnetje op een eilandje midden in de rivier bij de lunch. Bruno vindt dat ook absoluut niet erg en is blij als hij weer even vaste grond onder zijn voeten krijgt en op zoek kan naar een tak.
Bijna een brug te ver
We passeren vandaag vier bruggen en bij de derde brug kunnen we de organisatie contacteren dat we eraan komen zodat ze ons op kunnen halen. Het is daarom goed opletten op de bruggen die we tegenkomen. Zodra we de derde brug in beeld krijgen zien we nog wat anders. Er hangt een ‘verboden voor kano’s’ bord boven de brug. We besluiten om de situatie eerst vanaf de oever te bekijken.
Vanaf de oever krijgen we een iets beter beeld. Het middelste gedeelte van de brug kun je met een kano wel passeren, maar dit is ook een behoorlijke stroomversnelling. Gesterkt door onze eerdere succesvolle passages besluiten we ook hier voor te gaan. Wanneer we dichterbij komen zien we echter dat het toch wel een heel grote stroomversnelling is. Twijfel slaat toe en daardoor liggen we al snel zijwaarts in het water. We besluiten dat we er zo in ieder geval niet af willen en zetten ons op het laatste moment nog vast op de oever.
Vanaf de zijkant zien we dat we de goede beslissing hebben genomen. Het verval is met de hoge waterstand van nu nogal fors. Voor ons zou het nog een enigszins spannende, maar uitdagende stroomversnelling zijn. Maar met het oog op Bruno’s gemoedsrust en de ervaringen van eerder die ochtend zou dit geen leuke onderdeel zijn geweest, zeker als het wat minder had uitgepakt. We slepen de kano er dus langs en zorgen er op die manier voor dat het voor mens en dier nog leuk blijft.
Kanovaren op de Drôme: voor iedere doelgroep
Het laatste deel van de tocht verloopt voorspoedig. We passeren nog enkele stroomversnellingen met een hoop plezier en zelfs Bruno begint er ook weer lol in te krijgen. Als een echte kapitein blijft hij overeind staan terwijl wij van links naar rechts sturen. De rivier heeft al met al een fijne waterstand en hoewel het avontuurlijk varen is vinden we dit een heel stuk leuker dan de kano over bijna droge rivierbeddingen te slepen.
Na vier uur zit de tocht er op en trekken we de kano bij de ophaalplaats weer op het strand. De rivier de Drôme is een leuke kanorivier die met zijn grote veelzijdigheid voor veel niveaus en doelgroepen te bevaren is. Ook met een hond is het dus te doen om met een kano af te zakken, al zijn de stroomversnellingen in het voorjaar hier misschien wel op het randje. Tegelijkertijd biedt het voorjaar een hoop voordelen, zodat je in alle rust kun afzakken en je even helemaal alleen op avontuur waant.
