Drachenwand klettersteig in de Dachstein regio

De wekker staat vroeg, om 6 uur ’s ochtends worden we gewekt en binnen no-time staan we bepakt klaar. Dat we de wekker zo vroeg zetten is de laatste tijd niet vaak meer voorgekomen, maar het dient een goed doel. Twee eigenlijk. Vandaag staat de mooie Drachenwand klettersteig op de planning. De wand staat bekend om een aantal dingen. Zijn prachtige uitzicht en toffe route. Maar ook de warmte doordat hij de hele dag vol in de zon ligt en de drukte erop. Die laatste twee willen we zoveel mogelijk  vermijden en dus gaan we vroeg op pad.

Drachenwand klettersteig in het kort

De Drachenwand klettersteig (ook wel via ferrata genoemd) ligt in het Salzkammergut. Deze regio van Oostenrijk is eigenlijk voornamelijk bekend om het Dachstein massief en wordt daarom ook vaak Dachstein regio genoemd. Deze regio kenmerkt zich door de prachtige rotsen en bergen en rechte wanden, maar ook door de vele meren die zich in dit gebied bevinden. Een van die meren is de Mondsee. Een meer waar je in zo’n 25 kilometer omheen kunt fietsen, op kunt suppen of windsurfen en waar je op uit kan kijken vanaf de Drachenwand klettersteig. Deze ligt namelijk recht aan het meer en met zo’n 400 meter vlakke wand is hij niet te missen. De klettersteig is grotendeels van niveau B en C (Oostenrijkse schaal), met een aantal stukken niveau D. Dat maakt dat deze klettersteig niet geschikt is voor beginners zonder gids of voor kinderen, maar juist voor wat meer ervaren klimmers een mooie route is. De route duurt zo’n 4,5 uur in totaal met zo’n 600 meter stijgen, waarvan 400 klimmend, en 600 meter (wandelend) dalen. Wij hebben al veel klettersteigroutes gedaan en gaan daarom met goede moed op pad.

Slapen of parkeren bij de Drachenwand klettersteig

Op internet lezen we al veel over deze bekende route. Zoals ik al noemde kan deze route erg druk zijn, maar ook over de afdaling staat veel geschreven. Deze schijnt namelijk ERG gevaarlijk te zijn en we worden meerdere malen gewaarschuwd omdat er ook jaarlijks mensen op overlijden. Daar schrikken we nogal van en even twijfelen we of we wel omhoog moeten gaan. Omdat Bruno niet mee kan willen we namelijk niet te lang weg zijn. Gelukkig hebben we de camping Nussbaumer gevonden, die echt recht onderaan de klettersteig ligt waardoor we snel kunnen starten en snel weer terug zijn. Mocht je hier niet willen slapen, dan kan je de auto parkeren bij de wandelparkeerplaats in de buurt van Gasthof Drachenwand. Vanaf daar kan je naar de start van de klettersteig lopen. De start van de klettersteig ligt nog wel een stukje het bos in. Wanneer we ’s ochtends vroeg vertrekken lopen we al snel over het kleine bospaadje en klimmen we zo al 200 meter omhoog voordat we überhaupt iets van onze klimspullen aanhebben.

Een vroeg start, een rustige klim

Hoewel we dus al voor 7 uur aan de wand staan, zijn we zeker niet de enige. We vragen ons af hoe druk het straks wel niet moet zijn. Samen met nog 2 groepjes bereiden we ons voor en trekken we de klettersteigspullen aan. We laten de andere voor gaan zodat we lekker op ons eigen tempo kunnen klimmen. Wanneer we van start gaan moeten we allebei nog eventjes wennen. De start begint met een (eenvoudige) ladder, maar we vinden hem best wel glad. En dat geldt ook voor de rest van het begin. Misschien komt het wel doordat het zo’n populaire route is. Maar ook heb ik vandaag andere schoenen aan dan normaal. Ik ben mijn C categorie schoenen aan het inlopen voor onze Alpine cursus en ik kan er ook maar beter mee leren klimmen. Dat ze een stuk groter en minder soepel zijn merk ik al snel. De kleine randjes waar ik normaal met mijn trailrunschoenen gemakkelijk op sta voelen iets minder comfortabel. Maar gelukkig went het snel.

Uitzicht op de Mondsee

Hoe hoger we komen op de route, hoe beter ons uitzicht wordt. En er is niet over gelogen, die is prachtig! De zon schijnt waterig door de wolken waardoor alle lagen van de bergen in de verte een voor een zichtbaar worden. De ene feller dan de andere. En wanneer we ons gezicht een stukje draaien zien we het mooie meer waar we aan kamperen. Het uitzicht blijft voor ons de hele tijd zichtbaar en zo kunnen we er optimaal van genieten. Terwijl we halverwege de klim zijn vinden we zelfs nog een plekje om even uit te rusten waardoor we dit prachtige beeld nog meer in ons op kunnen nemen. De route wisselt af met wat stukjes klimmen en klauteren en soms een heel klein stukje wandelen. Waar andere klettersteig routes wel eens voorzien zijn met vele nietjes in de wand, is dat hier niet het geval. Je maakt voornamelijk gebruik van de rots en van de kabel. Gelukkig is er genoeg om aan vast te houden en voelt de rots (grotendeels) vast aan.

Een hoge hangbrug

Na ongeveer 2/3^e van de route komen we op de highlight van vandaag. Een prachtige (en wiebelige) hangbrug die we van onderaf al konden zijn. Hij verbindt twee pijlers van de route en op elke trede zie je ook dat er een sponsor wordt genoemd. Thomas gaat als eerste en voelt al snel dat het een redelijk wiebelige brug is. Ook zijn een aantal planken scheef en vastgeknoopt met wat prusiktouwtjes. Helemaal stabiel lijkt het dus niet, maar gelukkig houdt hij ons prima. Als je liever geen hangbrug neemt, is het bij deze klettersteig ook mogelijk een andere route te nemen. Via een bordje op de route wordt aangewezen waar de brug en waar de andere route splitsen. Na deze brug komt er nog een stuk van de route waarbij je een flink stuk recht naar beneden kijkt. Hier zijn wel ijzeren staafjes in de wand gemonteerd waardoor je schuin traverserend naar het laatste stuk van de route wordt geleidt.

Klimmen over de graat

Het laatste stuk van de route gaat steeds een beetje meer over de graat, tot we bijna boven zijn. We zien aan beide kanten de grond onder ons verdwijnen en als we recht vooruit kijken zien we het topkruis al staan. Na ongeveer twee uur klimmen komen we hier aan en kunnen we nog eens genieten van het prachtige uitzicht. We maken nog wat foto’s en eten een snackje en trekken alvast onze klimspullen uit. Normaal houden we deze aan met het afdalen, maar omdat er dus verwacht is dat het een gevaarlijke afdaling is, willen we niet met onze spullen ergens achter blijven haken.

Een gevaarlijke route naar beneden?

We lopen na het topkruis het pad op. Eerst nog een stukje omhoog waarbij we een prachtig uitzicht hebben door een groot gat in de rots. Hierna loopt de weg naar beneden. Het eerste stuk is af en toe een beetje steil en als het heeft geregend kunnen we ons zeker voorstellen dat het wat glad is. Maar echt gevaarlijk willen we het niet noemen. Als je rustig aan stapt is het goed te doen en het is geen diepe afgrond. Ook zien we een aantal mensen omhoog lopen, dus het moet dan ook omlaag weer mogelijk zijn. We dalen steeds wat verder en halverwege draaien we ons nog eens om. Nu zien we heel goed waarom we vroeg zijn gestart. We zien bijna op elke meter van de route wel een poppetje in de verte. De route lijkt bomvol. Gelukkig hadden wij daar geen last van en hoeven we alleen nog een stukjes omlaag. Of ehhh eerst weer omhoog, helaas. Na het kleine stukje klimmen volgt de afdalen en we zien al snel een waarschuwingsbord. Vanaf hier wordt het namelijk wel gevaarlijk en kinderen en minder ervaren personen moeten gezekerd worden. We zien duidelijk waarom het bord er staat. Dit deel van de route is namelijk weer bekabeld en heeft soms trappetjes en nietjes. Maar eigenlijk zou het een heel eenvoudige klettersteig naar beneden kunnen noemen. Met goede kabels om aan vast te houden en zonder gevaarlijke afgrond. Dit zou dus eigenlijk geen probleem hoeven zijn. Zeker als je een ervaren wandelaar bent op hoger terrein of vaker een klettersteig hebt gedaan.

Voor de koffie terug

Wanneer we weer beneden zijn concluderen we dat het zeker een hele mooie route is en dat we maar wat blij zijn met onze vroege start. Het was nog niet te warm, de zon was prachtig en ook niet te druk. Het laatste voordeel is dat we weer op tijd terug op de camping zijn. Zo zitten we om 11 uur aan de koffie met al een flinke activiteit achter de rug. Zo hoeven we de rest van de dag alleen nog maar te ontspannen.