De Similaun beklimmen – Een alpientocht voor beginners

Hoe hoger we komen in de bergen, hoe mooier we de omgeving vinden. Diepe gletsjers, prachtig blauw gevormd ijs en de koude lucht die je voelt op je huid. Ook al is het hartje zomer. Maar hoe hoger je komt, hoe sterker ook de gevaren. De risico’s in Alpien terrein zijn niet te onderschatten. Een goede voorbereiding, voldoende kennis en een hoop ervaring zorgen er voor dat je meer en meer van de omgeving kunt genieten. Echte Alpinisten zullen we onszelf niet noemen, eerder enthousiaste beginners. Maar wel met een goed besef van de gevaren. En daarom besluiten we onze kennis bij te spijkeren tijdens een 3-daagse privé cursus van een Oostenrijkse berggids. Vandaag vertel ik je meer over onze eerste echte Alpien beklimming.

Alpien terrein hadden we al eens eerder gezien. Een week lang brachten we namelijk door tussen machtige rotsen rondom Chamonix en het Grand Paradiso. Onder leiding van Mountain network deden we onze eerste Alpien cursus. En zoals dat gaat in een groep is er voor ieder wat wilt, maar misten we soms specifieke uitleg. Tijd voor een vervolg dus, en dit keer helemaal op ons afgestemd.

Een beginnersberg voor Alpinisten

Onze wens is helder. We willen eenvoudige Alpien tochten zelfstandig kunnen uitvoeren. Dat betekent tochten waarbij touwen aan te pas komen, vaak hoger in de bergen (zeg vanaf 3000 meter). Dat betekent ook dat we samen met de gids een berg hebben uitgezocht die we ook graag zelfstandig willen doen. Geen berg waar de gids ons mee omhoog sleept, maar waar we stapje voor stapje zelf leren het terrein te verkennen. We komen uit op de Similaun.

De Similaun is een berg van 3607 meter hoogte en staat bekend als een eenvoudige alpien beklimming. Je loopt hierbij over een gletsjer en eenvoudig klauterwerk naar de top.

De Similaun beklimmen

De Similaun is te beklimmen vanuit twee kanten. Je kan kiezen voor de kortere route vanuit de Similaunhütte. Deze ligt al op 3019 meter waardoor de klim naar de top nog zo’n 600 meter is. De andere optie is vanaf de Martin-Busch Hütte. Deze ligt op 2501 meter. Via deze weg is het ongeveer 1200 hoogtemeters naar de top.

Omdat wij onze gids bij de Martin-Busch Hütte ontmoeten zullen wij de langere route lopen. Deze route loopt over de Marzellkamm, een rotsgraat met af en toe een stuk puin. De dag ervoor zijn we al vanuit Vent naar de Martin-Busch Hütte gelopen. Dat is een lang, breed pad van zo’n 8 kilometer en 700 hoogtemeters. Die hebben we al gedaan waardoor we fris en fruitig aan de volgende dag kunnen beginnen.

Vertrek vanuit de Martin-Busch Hütte

Het is 7 uur wanneer wij bijna klaar voor vertrek aan de ontbijttafel zitten. We hebben nog geen idee hoe onze gids er uit ziet. We hebben namelijk via een lokaal gidsenbureau een gids gehuurd. In Oostenrijk zijn er namelijk tal van gidsen. Alleen in het Ötztal (waar wij zitten) zijn er al 100 UIAGM berggidsen aangesloten. Onze gids heet, heel toepasselijk, Martin. Wanneer we een jonge en sportieve man zoekend om zich heen zien kijken zwaaien we even. Inderdaad het is de gids. We stellen elkaar kort even voor en hij vraagt ons om over een kwartier klaar te zijn voor vertrek. Gelukkig hebben we alles al klaar liggen en is dat geen probleem. Een klein beetje spannend vind ik het wel. Ik heb namelijk nog wel een verleden met niet behaalde toppen en zou vandaag toch graag eens op de top staan. Maar het grootste doel van deze dagen is dat we nieuwe dingen leren en dat zorgt er voor dat de zenuwen wat zakken.

Zelf de route zoeken over  Alpien terrein

We vertrekken dus stipt om 7:15 in de ochtend. Het belooft een warme dag te worden dus we lopen al snel in alleen een t-shirt. De gids gaat ons voorop en begint wat vragen te stellen over onze bergervaring en ons doel. Wanneer we hem vertellen dat we na deze dagen zelfstandig Alpien tochtend willen doen stopt hij even en zegt “oke, Sylvia loop jij maar voorop vandaag, vanaf nu ben jij de gids”. Ehhh oke, prima, denk ik. Op het terrein van de Marzellkamm is dat nog geen probleem. Het eerste deel is nog aangegeven met de rood-witte signering en daarna is het de weg zoeken over puin. Dat is nog niet echt nieuw.

Oke, Sylvia loop jij maar voorop vandaag, vanaf nu ben jij de gids.

Onderweg stoppen we af en toe om een hap van onze repen te eten of samen op de kaart te kijken. Zo leren we nog beter om de omgeving op de kaart te interpreteren. Gelukkig hebben we onze locatie elke keer correct en mogen we weer door.

Een gletsjer voor beginners

Wanneer we 2,5 uur aan het lopen zijn komen we onder aan de gletsjer. We zien nog een ander groepje dat zichzelf ook inbindt en ook wij halen onze spullen uit de tas. Dit is de eerste keer dat we onze nieuwe spullen zullen gebruiken en dus de laatste keer dat ze er zo mooi uit zien. De gletsjer heeft een hellingshoek van maximaal 30 º  en dat maakt het een goede gletsjer voor beginners. Het tweede voordeel is dat er momenteel bijna geen sneeuw op de gletsjer ligt waardoor we goed kunnen zien waar de spleten zijn. Daar moeten we dus omheen. We stappen met zijn drieën de gletsjer op. Gelukkig zijn we dat al wel gewend. Maar wat nieuw is, is het zoeken naar de juiste route is dit soort terrein. Al snel leren we de “let’s have a look” methode. Waar we met  onze bergwandelingen vaak vooraf alles willen plannen, is het in dit terrein soms ook een kwestie van kijken. Van veraf kan het terrein er namelijk heel anders uit zien dan van dichtbij. En soms weet je pas hoe de route verder gaat als je weer een stuk hoger bent. Zo komen we steeds een beetje dichter bij de top.

Klauteren over de graat

Na een kleine 2 uur over de gletsjer te hebben gelopen komen we aan bij de rand van de graat. We moeten door een kleine Bergschrund (de spleet tussen de gletsjer en de rots) en stappen daarna met onze stijgijzers nog aan de stenen op. De andere groep naast ons doet de stijgijzers uit en we vinden het leuk om te zien wat uiteindelijk efficiënter is. (spoiler, op deze berg is het sneller met stijgijzers aan)

Het is altijd wat onwennig om met stijgijzers op rots te klimmen. Soms voelt het helemaal niet stabiel, terwijl dat het wel is. Terwijl we onze weg vervolgen over de graat leren we ook wat meer zekertechnieken. Hoe werk je met het touw en hoe maak je zelf zekerpunten. Een hele fijne skill om te leren. Als we nog zo’n 100 meter onder de top zijn komt ook het vertrouwen dat het vandaag toch zeker wel moet gaan lukken. Ik voel me fit en energiek. Ook al heb ik net zo’n 1100 hoogtemeters met volgepakte rugzak geklommen. Dat is goed voor het zelfvertrouwen!

Als we na 4,5 uur lopen op de top staan genieten we van een prachtig uitzicht om ons heen. Dit hebben we maar mooi gedaan!

Afdalen naar de Similaun hütte

Na een korte pauze op de top, tijd voor lunch is er niet, pakken we onze spullen weer. We klauteren via dezelfde weg terug over de graat en als we dat gedaan hebben leren we ook hoe we het touw eenvoudig kunnen opbergen. Het grootste stuk van de afdaling gaat over de gletsjer en is eenvoudig. We zien soms wat kleine stroompjes water die steeds breder en heftiger worden. Tot ze uiteindelijk een snel stromende rivier vormen. Een rivier die wij over moeten steken.

De gids springt soepel van steen naar steen. Het zier er voor mijn kleine benen nogal ingewikkeld uit. Gelukkig krijg ik een helpende hand en zo komen we allemaal veilig aan de overkant. Er staat ons nog een laatste klimmetje te wachten van 50 hoogtemeters. Die voelen toch niet meer helemaal soepel. Maar de hut roept, en het lekkere eten ook. Rond 3 uur komen we bij de hut aan en is het tijd voor onze lunch! We praten nog even na en nemen afscheid van de gids. Die gaat de komende dagen namelijk elke keer op en neer naar huis. Rennend van de Similaun Hütte naar de Martin-Busch Hütte en daarna met de motor terug naar Vent. Wij zijn blij dat we hier mogen blijven.

We vinden nog een boek met alle informatie over Alpien tochten en bladeren er rustig doorheen. Dit smaak naar meer! En zo maken we wat foto’s van tochten die op ons wensenlijstje komen te staan. Maar eerst staat de Finailspitze op ons te wachten. We gaan op tijd naar bed, zodat we morgen klaar zijn voor een nieuwe beklimming.

De Similaun is onderdeel van onze reis door Europa