Beklimmen van de Kilimanjaro – deel 2

Kilimanjaro - deel 1 Kilimanjaro - deel 3

Het is de dag voor de topdag en de spanning stijgt! Na de eerste dagen wandelen en acclimatiseren komen we nu met elke stap dichterbij. Maar eerst hebben we nog een lange dag te gaan. De dagen die we hiervoor hebben doorgebracht op de flanken van de Kilimanjaro kan je teruglezen in deel 1 van deze serie. De volgende dagen hebben we de top als doel voor ogen.

Pole Position

We starten vanaf Karanga camp op 4000 meter. De moed zit er goed in bij iedereen na de fijne avond van de vorige dag en we lopen alweer snel in het rustige tempo dat we onszelf nu al vier dagen eigen hebben gemaakt. We lopen recht tegen de Kilimanjaro op richting het volgende dal en het is behoorlijk druk met dragers op de route. Na een paar uur krijgen we zicht op Barafu kamp, dat bovenop een rotswand ligt. Hiervoor moeten we eerst nog door een dal. We lopen rustig, maar toch is de klim naar dit kamp op 4700 meter nog aardig vermoeiend. Het is helemaal slopend wanneer we bij het kamp aankomen, maar nog maar op 4550 meter zitten. Het kamp is namelijk uitgerekt over een helling van ongeveer 150 meter. Sommige wandelaars hebben vandaag geluk en vinden hier hun tentje, maar wij lopen nog bijna een uur door om op onze tent bij 4640 meter uit te komen. Dit betekent dat wij de volgende dag geluk hebben en 100 meters al niet meer op onze topdag hoeven te maken! 

In het kamp krijgen we lunch en al meteen een briefing voor de volgende dag. De rest van de middag zullen we namelijk gebruiken om te rusten omdat we alweer om 11 uur ‘s avonds op zullen staan voor de toppoging. Deze rust kan ik goed gebruiken want al sinds Lava Tower moet ik elke dag in de middag bijkomen van de hoogte door veel te rusten in de tent. De rest van de middag spenderen we dan ook door proberen te rusten en de spanning voor de volgende dag zoveel mogelijk te minimaliseren. 

Nachtwandeling

Om 11 uur ‘s avonds is het dan zover, de wekker gaat. Met het beetje rust dat we hebben proberen te pakken staan we op. We eten nog wat koekjes en doen vervolgens alle benodigde uitrusting aan. In mijn geval is dat 2 paar dikke sokken, een thermobroek, een pyamabroek, een outdoorbroek, een thermoshirt, een gewoon shirt, een thermo trui, een fleecevest, een donsjas, een muts, onderhandschoenen, wanten, gaiters, balaclava en natuurlijk mijn schoenen. Ik schat dat de temperatuur zo’n 10 graden onder nul is dus bovenstaande kleding is wel prettig. 

Om 5 voor 12 beginnen we aan onze toppoging. We lopen vandaag met 3 gidsen voor het geval we moeten opsplitsen. We gaan meteen een steil stuk op wat soms van wandelen in een klein beetje klauteren overgaat. Na ongeveer een half uur staan we hier boven op en kunnen we iets gemakkelijker onze weg vervolgen. Het wandelen midden in de nacht geeft een surrealistisch beeld. Om in het tempo te blijven lopen we dicht achter elkaar in hetzelfde ritme. Ik zie daardoor eigenlijk alleen maar de lichtbundel van mijn koplamp die de hielen van de persoon voor mij verlicht. In de paar uur die je wandelt is dat je enige wereldbeeld. 

Na anderhalf uur stoppen we even, maar vooral niet te lang want de kou slaat dan meteen toe. Gelukkig lopen we hier nog wel in de luwte van de wind. Ineens zijn we al 3 uur aan het wandelen. Sylvia geeft aan dat ze het huidige tempo niet bij kan houden. Zoals de vorige dag besproken blijft een van de gidsen achter bij Sylvia en vervolgen wij ons eigen tempo. Dit doen we vooral met de gedachte dat Sylvia op het eigen tempo zich later bij ons kan voegen, wellicht op de top. 

Mijn uitrusting bestaat uit 2 paar sokken, een thermobroek, pyamabroek, outdoorbroek, thermoshirt, wandelshirt, thermotrui, fleecevest, donsjas, muts, onderhandschoenen, wanten, gaiters, balaclava en schoenen

Een kwartier of 20 minuten later hoor ik overleg tussen de gidsen. Annelies, Anne en ik zijn ongeveer 100 meter bij Sylvia vandaan al zien we dat niet. Ik heb wel een vermoeden waar het overleg over gaat. We stoppen om wat thee te drinken en we zien een van de andere gidsen afdalen. Ik begrijp van de andere gids dat Sylvia niet verder kan en om moet keren. Een pijnlijk moment omdat ik graag samen met Sylvia naar de top zou willen en het maakt het extra lastig dat we geen afscheid kunnen nemen. 

Stella Point en Uhuru Peak

In mineur vervolgen we onze trip. De wind steekt ook langzaam wat op waardoor we de regenjassen aan onze uitrusting toevoegen om de wind af te vangen. Onze Kamelbaks zijn ondertussen ook bevroren dus even tussendoor drinken zit er niet meer in. Het constant volhouden van dit tempo wordt moeilijker en het is verleidelijk om vaker te stoppen. Af en toe stoppen we maar de momenten voelen te kort voor mij. Het laatste stuk naar Stella Point (5.756 meter) gaat over een losse puinhelling en dit maakt het voor mij extra zwaar. Ik ben er op dit moment van ons drieën er het slechtst aan toe en ik denk wel 23 keer aan omkeren. Met alle moeite blijf ik mijzelf voorwaarts bewegen en bereiken we rond zonsopgang Stella Point om kwart voor 6.

Bij Stella Point probeer ik zoveel mogelijk te rusten. Ik loop vervolgens al een stuk vooruit op Anne en Annelies omdat ik weet dat ik nog vaak zal moeten stoppen. Het laatste deel is nog iets meer dan 100 meter omhoog over redelijk begaanbaar terrein, maar op deze hoogte gaat niets meer vanzelf. Ik loop telkens ongeveer 20 a 30 meter voordat ik weer even moet stoppen. Annelies en Anne halen mij langzaam in. Zo’n 100 meter voor de top neemt een van de gidsen mijn rugzak over. Het kan mij op dat moment niets meer schelen, ik ben al lang blij dat ik de laatste meters af kan maken en de top kan bereiken. We komen aan op de top om 10 over 7 in de ochtend. 

Op de top volgt een emotioneel moment met gemengde gevoelens. Ik ben blij dat we de top hebben gehaald maar had er natuurlijk ook graag met Sylvia gestaan. We feliciteren elkaar, maken snel wat foto’s en laten de omgeving zoveel mogelijk op ons inwerken. Na een kwartier dalen we alweer af omdat het steeds onaangenamer wordt met de aanhoudende wind. De gevoelstemperatuur zal nu dicht tegen de –20 graden Celsius aanzitten. 

Alleen nog maar afdalen

De rest van de ochtend bestaat uit het afdalen langs een zeer steile, stoffige en zachte puinhelling. De gaiters komen hier echt van pas (voor het deel wat het bedekt dan). Onderweg rusten we nog wat. Sinds Sylvia is omgekeerd weet ik niet hoe het met haar verlopen is. Dat maakt dat ik ook graag weer terug wil naar het kamp. Het laatste deel naar het kamp gaat weer over het steile stuk, ditmaal naar beneden. Ik kijk of ik Sylvia al zie maar dat is niet het geval. Blijkbaar zijn mijn ogen niet zo scherp, want Sylvia heeft ons al de hele ochtend kunnen bekijken terwijl wij afdaalden. Het is inmiddels half 11 als we terug zijn in het kamp. 

Gelukkig maakt Sylvia het goed, al blijkt dat het meer dan verstandig was om de moeilijke beslissing te maken om terug te keren. We eten nog wat en gaan nog maar snel even rusten in onze tent. We hebben al tien en half uur gelopen, maar we moeten rond 2 uur alweer vertrekken om nog even drie en half uur lang 1500 meter af te dalen!

Wil je weten hoe Sylvia deze toppoging heeft ervaren? Lees dan het vervolg in deel 3

Onze video over de Kilimanjaro (en Safari)