5 daagse huttentocht in de Hohe Tauern

Wanneer we in Oostenrijk lopen voelen we ons thuis, dus lopen doen we er graag en vaak. Al meerdere huttentochten hebben we er gedaan en ook deze week staat er weer een huttentocht op het programma. Deze week loopt de huttentocht in de Hohe Tauern, een van de nationale parken in Oostenrijk. Een minder bekend gebied dan bijvoorbeeld het Zillertal of het Ötztal, maar zeker net zo mooi. Deze week loop ik niet samen met Thomas, maar met Sietske. Sietske ken ik via Instagram en omdat we beiden nogal gek zijn op de Alpen is het contact gebleven. Zij is inmiddels bergwandelgids in Oostenrijk en via Meiden in de bergen biedt ze allerlei toffe reizen aan. Een van de reizen in haar programma is de huttentocht die wij gaan lopen. Zo kan zij de route alvast verkennen en hebben we een gezellige week samen.

De huttentocht is 5 dagen en is geschikt voor de wat meer ervaren bergwandelaars. Ben je beginner en wil je een huttentocht lopen? Kijk dan vooral eens op haar website, want ook daar is genoeg voor te vinden.

Dag 1 Sportgastein – Niedersachsenhaus

We starten dag 1 met de reis naar het startpunt. Ondanks dat ze in de bergen woont moeten we nog een stukje reizen. De huttentocht eindigt in Mallnitz, maar daar begint hij niet. Reizen kan gelukkig prima vanuit Mallnitz omdat er een goede treinverbinding is. We starten daarom met de trein van Mallnitz richting Bad Gastein. Daarna nemen we nog de bus met nummer 554. Ondanks dat we het busschema hadden bekeken moeten we toch nog lang wachten. De eerste bus komt weliswaar langs onze halte, maar rijdt niet helemaal naar het startpunt. Daarom moeten we nog een halfuur langer wachten. Als we bij het startpunt zijn is het al bijna 10 uur en het belooft met 35 graden een flink warme dag te worden.

We starten vandaag met onze route naar het Niedersachsenhaus. Deze hut ligt op 2471 meter en is te bereiken via twee routes. Een rechtstreekse en een route die wat langer is. Wij nemen de lagere route. Dat betekent namelijk dat we nog langs de Bockhartseehütte komen voor een lekker drankje en ijstaartje.

We vervolgen onze route naar het Oberer Bockhartsee meer en besluiten daar voor een verfrissende duik te gaan. We zijn op huttentocht en we hebben dus droog ondergoed in onze rugzak zitten. Dat koelt lekker af!

Daarna moeten we nog het laatste stuk klimmen en dat is in deze warmte best wel even aanpoten. De meters komen dan ook niet meer helemaal vanzelf. Na zo’n 5,5 uur lopen komen we op de prachtige graat die ons naar de hut brengt. Dag 1 hebben we alvast maar gehaald.

Dag 2 Niedersachsenhaus – Duisburger Hütte

Vandaag staat er een iets technischere route op het programma. Vanuit het Niedersachsenhaus zullen we namelijk een graat oversteek maken naar de Duisburger Hütte met als hoogtepunt de Herzog-Ernst-Spitze. Een top van bijna 3000 meter. Hoewel het weer vandaag nog steeds goed is lopen wij vandaag in de schaduw van de enige grote wolk die er te vinden is. Na de flinke hitte van gisteren vind ik dat ook niet zo erg.

De route vraagt het nodige klim- en klauterwerk en regelmatig zijn er kabels gemonteerd aan de wand. Iets waarbij ik me helemaal in mijn element voel. Met af en toe een beetje lucht en diepte onder de voeten focus ik me op de klim naar boven. Halverwege komen we een kudde schapen tegen en moeten ze haast van het pad af jagen. Het gevolg is wel dat heel onze schoenen onder de schapenpoep zitten, en dat op dit technische terrein. We staan ze dus eerst als een gek schoon te maken voor we verder gaan.

Na het klauterwerk volgt een stuk puinhelling. Iets waar ik altijd minder sterk in ben, maar het gaat me aardig goed af. Wanneer we bij het topkruis staan geven we elkaar een high five en maken we een topfoto. Alleen klopt er iets niet voor ons gevoel. En dat gevoel klopt wel. Het topkruis staat helemaal niet op de Herzog-Ernst-Spitze, die zien we namelijk nog 200 meter hoger liggen. We klimmen dus nog een stukje door tot we op de echte top staan. We nemen even een pauze en wanneer het af begint te koelen dalen we weer af. Dit keer over makkelijker pad en het laatste stuk naar de hut gaat over een brede en eenvoudige route. Al zijn ook vandaag die laatste paar hoogtemeters wel weer wat zwaarder. Voor de (late) lunch komen we aan bij de Duisburger Hütte.

Dag 3 Duisburger Hütte – HagenerHütte

Dag 3 van onze huttentocht door de Hohe Tauern kenmerkt zich door de traverserende route. En niet alleen over eenvoudig pad, maar ook een deel over puinhelling waardoor we van steen naar steen moeten hupsen. Waar het de afgelopen dagen mooi en zonnig weer was, is dat vandaag omgeslagen. We beginnen nog droog, maar de wind trekt hard aan en het wordt al aardig fris. Gelukkig is de rots nog droog waardoor we goed op tempo kunnen lopen. We willen het liefst voor de regen al over het hoogtepunt heen zijn. Na een aantal kilometers over de puinhelling moeten we steeds kleine (droge) rivierbeddingen door. Een paar stappen dalen en een paar stappen klimmen. Ze zijn vrij steil, maar goed te doen. We nemen even een korte pauze voor een hapje en lopen weer door. Hoe verder we komen hoe slechter het weer en hoe harder de wind.

Wanneer we de eerste druppels voelen besluiten we toch maar snel onze regenkleding aan te trekken. En dat is geen slecht idee. Na een aantal lichte druppels begint het namelijk met bakken uit de hemel te komen. Net voordat we een steile pas op moeten klimmen met een grindpad. Voor ons lopen een Duitse man en zijn schoonzoon, maar we maken zoveel tempo omhoog dat we er graag voorbij willen. Snel duiken we in de bivak die op de kam staat. Daarna komen de twee Duitsers ook en wachten we samen tot de ergste regen voorbij is.

Wanneer het wat minder hard regent besluiten we toch maar weer te gaan lopen. Het tweede deel van de tocht is over een mansbreed pad dat voornamelijk over de hoogtelijn loopt. Hier vinden we telkens Alpensalamanders, die komen hun koppie laten zien als het zo geregend heeft. We zien de hut maar amper, ook al staan we er bijna voor. Zo mistig en bewolkt is het. Dus we hoeven niet te genieten van het uitzicht en duiken ook hier weer snel naar binnen. Vandaag zijn Thomas en Bart (de vriend van Sietske) vanuit het dal naar deze hut gelopen en zij zitten al warm binnen. We kletsen even bij voordat zij weer naar beneden gaan.

Dag 4 Hagenerhütte – Hannoverhaus (via mallnitz)

Vandaag staat officieel de laatste lange dag op de agenda. Morgen kunnen we misschien nog de Ankogel beklimmen, maar met dit slechte weer is dat waarschijnlijk geen goed idee. Want ook vandaag en morgen is er nog veel regen voorspeld. We starten weer vrij vroeg en trekken al snel onze regenbroek aan. Het regent nog niet, maar alle planten en rotsen zijn kleddernat van de vorige regen. Dat maakt het ook voor mij wat minder prettig om over puinhelling te lopen. Ik merk toch dat het iets gladder is en dat vind ik net wat minder prettig.

We lopen een klein uur wanneer ik daarbij ook een kleine steek in mijn zij begin te voelen. Terwijl we iets langzamer doorlopen wordt de steek groter en pijnlijker. Tot ik amper nog vooruit kom. Halverwege komen we bij het Mindener hutje en besluiten dat het voor vandaag genoeg is geweest. De pijn is te heftig en de route is nog 400 meter omhoog. Daarnaast is er enkel regen en misschien zelfs onweer verwacht. Vanaf hier kunnen we naar het dal en dat gaan we dus ook doen. Thomas loopt ons tegemoet en neemt mijn rugzak over, ook al is mijn pijn weer weggezakt.

Wanneer we weer beneden zijn vertelt Thomas dat hij als verrassing de hut van vandaag, het Hannover Haus, ook heeft geboekt. Omdat hij nog moet acclimatiseren voor onze Alpien tochten besluiten we toch om met de kabelbaan nog naar boven te gaan. Eigenlijk is hij al gesloten, maar voor een enkeltje omhoog willen ze nog wel open. Al zien we de vraagtekens uit hun ogen komen. Wie wil er nou met dit weer nog de berg op? Dat zullen er vast meerdere gedacht hebben want de hut is bijna helemaal leeg.

Dag 5 Hannoverhaus – Mallnitz

Kilometers: 3

Hoogtemeters klimmen: 322

Hoogtemeters dalen: 264

Niveau: Gemiddeld

De laatste dag worden we wakker in het Hannover Haus. Waar we hier in de winter nog volop uitzicht hadden, is het zicht vandaag ook minimaal. We hebben goed geslapen en besluiten toch nog een klein topje te beklimmen. De Ankogel is vandaag geen doen. Dat is een technische route over los grind en met zoveel regen is dat simpelweg te gevaarlijk. Daarom kiezen we vandaag voor de Grauleitenspitze. Dan heeft ook Thomas nog een klein topje beklommen. Nog geen 1,5 uur later staan we alweer terug bij de kabelbaan om naar beneden te gaan. Het is goed geweest en ik heb wel weer zin in warmte en zon. Gelukkig is dat ook de verwachting en met dat vooruitzicht kan ik alleen maar terugkijken op een mooie huttentocht in een rustig gebied. Wil je weg van de drukte van hut naar hut, dan is dit zeker een aanrader. En het is helemaal leuk om het met anderen te doen! Kijk daarvoor bij Meiden in de bergen voor meer informatie over deze huttentocht door de Hohe Tauern.

De Hohe Tauern is onderdeel van onze reis door Europa